του Αντρέα Κοκοσάλη
μέλους του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ
Βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά τις Ευρωεκλογές και η ένταση της αντεργατικής πολιτικής δείχνει ήδη το αποκρουστικό της πρόσωπο!
Δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα – 6 μέρες τη βδομάδα: Αυτό το «πακέτο» φέρνουν προς εφαρμογή η κυβέρνηση και η εργοδοσία, αφού από την 1η Ιούλη, μέσα στο κατακαλόκαιρο, μπορούν και τυπικά σε μια σειρά μεγάλους χώρους δουλειάς να εφαρμόζονται οι σχετικοί νόμοι και οι ευρωπαϊκές Οδηγίες που ξεχειλώνουν ακόμα περισσότερο τον εργάσιμο χρόνο. Να εφαρμόζονται δηλαδή τα αρρωστημένα σχέδια σύμφωνα με τα οποία δεν υπάρχει κανένα σταθερό ωράριο, το «8ωρο» είναι μόνο ενδεικτικό και το μόνο που «κατοχυρώνεται» από την ΕΕ είναι μια 11ωρη ανάπαυλα ανάμεσα σε δύο μεροκάματα.
Παρόλο που με τις σύγχρονες εξελίξεις της τεχνολογίας και της παραγωγής υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ο εργαζόμενος να εργάζεται λιγότερο και να αμείβεται περισσότερο, από 1η Ιούλη η εργατική τάξη καλείται να επιστρέψει δεκαετίες πίσω, αφού η εργοδοσία μπορεί να επιβάλλει 6ήμερη δουλειά σε επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας και άλλες που λειτουργούν με το σύστημα των βαρδιών. Μέτρο που έρχεται να προστεθεί στην κατάπτυστη εγκύκλιο ( 37271/21-06-2024 ) του υπουργείου Εργασίας για την «ψηφιακή κάρτα εργασίας», με την οποία η κυβέρνηση προχωρά από την 1η Ιουλη στην πλήρη εφαρμογή του εκτρωματικού νόμου Γεωργιάδη.
Η εγκύκλιος αυτή αποτελεί «πολεμικό ανακοινωθέν» ενάντια στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της και εκδόθηκε κυριολεκτικά κατά παραγγελία της εργοδοσίας. Με μια φωνή να πούμε: Ως εδώ! Να ανακληθεί εδώ και τώρα η εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας!
Σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας που επεκτείνει την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας σε μια σειρά κλάδους, μεταξύ των οποίων βιομηχανικούς και το Εμπόριο:
- Δίνεται δώρο μία ώρα απλήρωτης εργασίας στους βιομήχανους με το πρόσχημα της προετοιμασίας του εργαζόμενου για την ανάληψη της εργασίας και την αποχώρηση από αυτή! Δηλαδή, οι εργαζόμενοι να πηγαίνουν μισή ώρα νωρίτερα στη δουλειά και να φεύγουν μισή ώρα αργότερα, κι αυτό το διάστημα να μην θεωρείται χρόνος εργασίας.
- Χαρίζονται μέχρι 3 μέρες τον μήνα στην εργοδοσία για να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους όσες ώρες θέλει, καθώς όπως αναφέρει η εγκύκλιος «είναι σκόπιμο να γίνονται αποδεκτά μέχρι 3 μονά χτυπήματα τον μήνα ανά εργαζόμενο, στην οποία περίπτωση, η σχετική διαπίστωση από την Επιθεώρηση Εργασίας θα συνεπάγεται σύσταση και όχι επιβολή προστίμου». Δηλαδή ο εργαζόμενος θα δουλεύει όσες ώρες θέλει ο εργοδότης του, γιατί ήταν δήθεν αμελής και «ξέχασε» να χτυπήσει την κάρτα.
- Δεν δηλώνεται καθόλου ωράριο σε όσους εργαζόμενους χαρακτηρίζονται ως «διευθυντικά στελέχη». Για τον χαρακτηρισμό αυτό όμως δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό και αντικειμενικό κριτήριο (π.χ. ιδιαίτερα αυξημένες αποδοχές) και μπορούν να βαφτιστούν «διευθυντές» ακόμα και εργαζόμενοι με μερική απασχόληση!
- Η ευθύνη για το σωστό χτύπημα της κάρτας μετακυλίεται στον εργαζόμενο. Μάλιστα, έχουν τέτοιο θράσος που γράφουν πως μπορεί «να υφίσταται σχετική πρόβλεψη περί υποχρέωσης τήρησης του ωραρίου από τους εργαζόμενους στο πλαίσιο του πειθαρχικού δικαίου της επιχείρησης». Δηλαδή ο εργαζόμενος που θα δουλεύει απλήρωτος εκτός ωραρίου θα κινδυνεύει να τιμωρηθεί και πειθαρχικά!
- Με την «ευέλικτη προσέλευση» που μπορεί να φτάσει μέχρι και 2 ώρες, δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να καλύπτει τα ίχνη της υποδηλωμένης εργασίας και να μεταβάλλει συνεχώς το ωράριο των εργαζομένων.
- Το διάλειμμα δεν θεωρείται χρόνος εργασίας και παρατείνει το ωράριο.
- Δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις που εντάσσονται στο σύστημα της ψηφιακής κάρτας να καταχωρούν τις αλλαγές των ωραρίων και τις υπερωρίες στο «ΕΡΓΑΝΗ» μετά την πραγματοποίησή τους και όχι πριν την ανάληψη της εργασίας, όπως ισχύει σήμερα.
- Καμία κανονιστική διάταξη δεν έχει εκδοθεί μέχρι στιγμής για να ισχύσουν τα πρόστιμα (10.500 ευρώ) που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση αν οι εργοδότες παραβιάζουν τις διατάξεις για την ψηφιακή κάρτα!
Ο νόμος Γεωργιάδη (ν. 5053/2023) προβλέπει μεταξύ άλλων:
- 13 ώρες δουλειά τη μέρα και δυνατότητα απασχόλησης σε πολλούς εργοδότες ως δήθεν «δικαίωμα» του εργαζόμενου.
- Δυνατότητα της εργοδοσίας να επιβάλλει μονομερώς 6ήμερη απασχόληση οποτεδήποτε θεωρεί ότι έχει αυξημένο φόρτο εργασίας.
- «Κατά παραγγελία απασχόληση», όπου ο εργαζόμενος θα είναι σε ετοιμότητα εργασίας χωρίς να πληρώνεται και σε περίπτωση που τον ειδοποιήσει ο εργοδότης θα πρέπει μέσα σε 24 ώρες να πάει για δουλειά!
- Δοκιμαστική περίοδο σε όλες τις συμβάσεις εργασίας (αορίστου και ορισμένου χρόνου) με αυτοδίκαιη λύση (!) της σύμβασης υπό δοκιμή αν κριθεί από τον εργοδότη ανεπιτυχής η δοκιμαστική περίοδος. Δηλαδή ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για να απολύονται ακόμα και όσες κατηγορίες εργαζομένων είχαν μια υποτυπώδη προστασία (π.χ. έγκυες, συνδικαλιστές κ.ά.).
Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την «επιστροφή στην κανονικότητα» και τη «βελτίωση των εργασιακών συνθηκών». Στην ουσία λένε στους εργαζόμενους πως αν δεν σας φτάνει ο μισθός πρέπει να δουλεύετε όλη μέρα και μάλιστα να μην πληρώνεστε για όλες τις ώρες! Η αιτία όμως που δεν μπορούμε να βγάλουμε τον μήνα δεν είναι ότι δουλεύουμε λίγες ώρες τη μέρα, ούτε λίγες μέρες τη βδομάδα, αλλά ότι μας ξεζουμίζουν οι χαμηλοί μισθοί, η φοροληστεία, οι ανατιμήσεις, η πανάκριβη Ενέργεια, η εμπορευματοποίηση των πάντων, κι όλα για τα κέρδη των καπιταλιστών!
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η ανάπτυξή τους χτίζονται πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων. Αποδεικνύεται πως είναι «παραμύθια της Χαλιμάς», όταν μας λένε πως αν αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων τότε θα βελτιωθεί και η θέση των εργαζομένων.
Το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου ακουμπά τον πυρήνα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, γι’ αυτό και όλες οι κυβερνήσεις, ανεξάρτητα αν είναι φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές, νομοθετούν για το ξεχείλωμα και την ελαστικοποίησή του. Τα αστρονομικά κέρδη που ανακοινώνουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν προκύπτουν μεταφυσικά, βγαίνουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, από τον απλήρωτο χρόνο εργασίας τους.
Με αυτές τις διατάξεις η κυβέρνηση καθίσταται κυριολεκτικά ηθικός αυτουργός στα εργοδοτικά εγκλήματα, που θα αυξηθούν, σε βάρος της ζωής, της αρτιμέλειας και της υγείας των εργαζομένων. Όσο και να «μαγειρέψουν» τα στοιχεία, είναι βέβαιο πως η εντατικοποίηση της εργασίας θα έχει ως αποτέλεσμα περισσότερα σοβαρά και θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα».
Η κυβέρνηση με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ θέσπισε στο πλαίσιο του ν. Χατζηδάκη την ψηφιακή κάρτα εργασίας. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε στους εργαζόμενους ότι στην πραγματικότητα η ψηφιακή κάρτα αποτελεί εργαλείο ξεχειλώματος του εργάσιμου χρόνου, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.
Είναι το πλέον κατάλληλο εργαλείο για να εφαρμοστεί η λεγόμενη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», δηλαδή η 10ωρη δουλειά χωρίς υπερωριακή αμοιβή με αντάλλαγμα μελλοντικά ρεπό. Με τη χρήση της ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τον διαχωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε «ενεργό» και «μη ενεργό». Γι’ αυτό άλλωστε και χρηματοδοτείται αδρά από το Ταμείο Ανάκαμψης. Προετοιμάζει το έδαφος για να εισαχθούν σε μαζική κλίμακα συστήματα παρακολούθησης της αποδοτικότητας της εργασίας, κάτι που συνεπάγεται ασφυκτική ψηφιακή επιτήρηση των εργαζομένων.
Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, όπου οι παραγωγικές δυνατότητες αυξάνονται κατακόρυφα, στην εποχή όπου υπάρχουν αντικειμενικά οι δυνατότητες οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και να απολαμβάνουν περισσότερα, γίνεται όλο και πιο αντιληπτό πως είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, το εγκληματικό κίνητρο του κέρδους, η σάπια εξουσία που τα περιφρουρεί, που μπαίνουν εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο.
Σε κάθε κλάδο και σε κάθε επιχείρηση να σημάνει συναγερμός!
Η μαχητική, διεκδικητική απάντηση μπορεί να δοθεί από την εργατική τάξη και τα συνδικάτα, συντονισμένα κι αποφασιστικά.
Έχουμε τη δύναμη να κάνουμε και αυτόν τον νόμο κουρέλι, όπως ήδη έχει συμβεί με πολλές διατάξεις του ν. Χατζηδάκη, όπως έχει ήδη συμβεί με τους κατασταλτικούς νόμους για τις διαδηλώσεις. Δεν θα περιμένουμε έως τις επόμενες εκλογές κανέναν εκκολαπτόμενο δήθεν «σωτήρα».
Τώρα είναι ώρα μάχης.
Το ΚΚΕ θα κάνει γι’ άλλη μια φορά αυτό που δεσμεύτηκε στον λαό. Θα ρίξει όλες τις δυνάμεις του εκεί που πραγματικά ανατρέπονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, στον δρόμο του αγώνα, της αντεπίθεσης, της ανατροπής.
